RÖNESANS MOBİLYASI (1570-1660) 
Kraliçe I. Elizabeth Dönemi'nde (Tudor ailesi 1568-1603) İngiliz Rönesans üslubu ortaya çıkmış ve I. Jakob (Stuart ailesi 1603-1625) dönemini de kapsayarak gelişme göstermiş. İngiliz mobilyasının belli başlı özelliği, karmaşık ve ince çizgili bir süsleme yönteminin bütün yüzeylere uygulanması. Geometrik motiflere ağırlık verilir. Mobilya ayaklarına spiral oymalar ve yivler uygulanır. İlk önceleri meşe ağacı kullanılmışsa da, 17. yüzyıl ortalarında ceviz ağacı kullanılmaya başlanmış. I. Jacob ve I. Charles dönemlerinde Amerika'ya göç edenler beraberlerinde Stuart devri Burjuva mobilyasını da götürmüşler. Jacobean stili olarak tanımlanan bu üslup, Amerika'nın en eski 'Colonial' stilinin temelini teşkil eder. 

BAROK MOBİLYA (Ceviz Dönemi 1660-1720) 
Bu dönemde Fransız etkili marköteriler, çiçek, vazo, kıvrımdal, kuş ve 'Steetang-Ornament' (Bir nevi deniz yosunu) süslemeleri 1720'lere kadar güncelliğini korumuş. Ceviz kaplama döneme ismini vermiş. Her iki stil 'William and Mary' ve 'Queen Anne' Kuzey Amerikan Kolonial stilini de etkilemiş. 

17. yüzyıl sonunda İngiltere'de Çin Lak işi kabinetler çok tutulmuş. Ming Dönemi'nin kıvrımlı formları Queen Anne mobilyalarına örnek teşkil etmiş ve Queen Anne stili İngiliz mobilya tarihinde önemli bir yer almış. Barok'un kıvrımlı formları karakteristik bir şekilde İngiliz Barok'una uygulanmış. Mobilyada ahşap olarak ceviz popüler olmuş, marköteri, siyah ve kırmızı lakeli çin mobilyalarından esinlenilerek üretilen mobilyalar, özellikle de yatak odalarında kullanılan lake tuvalet aynaları dönemin sevilerek kullanılan eşyaları arasında yer almış. 

Queen Anne döneminde arkalığı, kolçakları ve ayakları hafif kıvrımlı koltuk tipleri de geliştirilmiş. Ön bacak üzerleri genellikle istiridye motifi ile bezenirdi ve ayakları toynak şeklinde sona ermekteydi. 'Settee' denilen iki kişilik kanepeler de bu dönemde oldukça meşhurdu. Dönemin en özgün mobilyası 1680'den günümüze dek aynı formu koruyan ve 'Windsor İskemlesi' olarak tanımlanan oturma birimleri. Bu sandalyelerin genellikle eyer biçiminde oturma yerleri kara ağaçtan, ayak ve arkalık kısımları ise dişbudak ve gürgen ağaacından üretilir. 

GEORGIAN I. ve GEORGIAN II. DÖNEMİ MOBİLYALARI (1715-1740 dolayları) 

Bir geçiş devri olan Georgian dönemi İngiltere'de Chippendale üslubuna kadar devam eder. Saray sanatçısı William Kent, bu dönemde Paris sanatını mobilyaya uygular. Queen Anne döneminde ortaya çıkan kıvrımlı ve yukarı doğru genişleyen ayak formları mobilyaya bir hafiflik getirmiştir. Çiçek ve kıvrım dal süslemeli marköteri tekniğinde yapılan mobilyalar bu dönemde azalmaya başlar. 1730'larda Amerikan ve Batı Hint Adaları'ndan ithal edilen yeni bir ahşap cinsi 'maun' mobilya dünyasını fetheder ve İngiliz Mobilyası'nda 'Maun Saltanatı' başlar.

ROKOKO CHIPPENDALE DEVRİ (1740-1770 dolayları) 

İngiltere için Rokoko, Chippendale dönemi demektir. O dönemde İngiltere'de Chippendale'in yanı sıra Mayhew, Ince, Shearer gibi meşhur mobilya tasarımcıları da vardır. 

Chippendale 1718 yılında bir resim çerçeve yapımcısının oğlu olarak dünyaya gelmiş. 1735'de Long Acre'de dükkan açmış ve 1753'den sonra Londra, St. Martius Lane 60 numaraya taşınmış. Chippendale üslubunun en önemli özelliği değişik stillerin bir arada uygulanması. Chippendale, Rokay, Gotik ve Çin motiflerini kendi mobilya tasarımlarına örnek almış ve bu değişik stilleri çok güzel sentezleyerek İngiliz mobilyasına uygulamış. Chippendale mobilyalarında ahşap malzeme olarak genellikle maun ağacı tercih edilmiş. 

Bu dönemde mobilya çok çeşitlenmiş. Kabinetler çekmeceli, raflı ve vitrinli olarak kombine bir yapıdadır. Mobilya ayakları önceleri eğmeçli ve süslemelidir, sonra düz ve yalın bir hal almıştır. Süslemelerde genellikle akantus yaprağı ve kordela fiyongu gibi motifler kullanılmış. Dolap yüzeyleri, pervazlar, ayna çerçeveleri, sandalye arkalıkları geometrik Çin motiflerine benzer süslemeler ile bezenmiş. Vitrinli dolapların her türü çok moda. Kitap dolaplarındaki (kütüphanelerde) en tipik özellik kuğu boynu şeklinde olan volütlü tepelik süslemeleridir.

NEO-KLASİK DÖNEM (ADAM-HEEPLEWHITE-SHERATON STİLLERİ) 

Öncüleri mimar Robert Adam'dır. Daha ziyade klasik ve düz hatlara sahip Adam stili, Chippendale stilinin gerilemesine neden olmuştur. Bu dönemde mobilyalar hafif, zarif ve açık renkli ince desenler ile bezenmiştir. Klasik motifler olan girlandlar, inci frizleri, rozetler, vazocuklar ve marköteri tekniğinde çiçek süslemeleri de mobilyalarda uygulanmış. Adam stilinin en karakteristik özelliği sandalyelerde elips arkalıklar, süslemeli dikey çubuklar, eğmeçli kolçaklar ve silindirik konik ayaklardır. Adam döneminde açık renkli ahşap, özellikle de sarı maun, koyu renkli maunun yerini almıştır. 

Adam stilini takiben, George Hepplewhite ve Thomas Sheraton İngiliz mobilya sanatını etkileyen sanatçılardır. Adam stilinin sert hatlarına karşılık Hepplewhite'ın çizgileri daha yumuşaktır. Sandalyelerinin karakteristik özelliği, birbirine geçmeli eğri ve kıvrımlı motiflerin kalkan biçimindeki arkalık kısımlarını meydana getirmeleridir. 

Sheraton ise mobilyalarında orantıları gayet güzel şekilde kullanmıştır. Sheraton'ın sandalye tasarımları oldukça çeşitlidir. Sandalye arkalıkları dörtgen bir çerçeve içinde lir ve vazo motifleri ile bezenmiştir. Sheraton dönemi mas ve dolaplarında porselen panolar da sevilerek kullanılmıştır. Yine o dönemde Sheraton böbrek biçimli çalışma masaları da çok moda olmuştur.

REGENCY STİLİ 

İngiltere'de 1800'lerden itibaren Sheraton üslubuna paralel olarak 'Regency' diye yeni bir stil gelişmiştir. Bu üslupta antik mobilya örnekleri kopya edilmiş, antik Yunan, özellikle de Klismos tipinde sandalyeler çok tutulmuştur. Mobilayalarda antik Mısır süsleme öğeleri ve Çin etkisi tekrar hissedilir. Regency döneminde altın varaklı oturma birimleri ve küçük masalar da çok kullanılmıştır. 1830'a kadar süren bu üslup bir anlamda Fransız Empire veya Alman Biedermeier üsluplarının çağdaşı olarak görülebilir.